Zespół cieśni nadgarstka – objawy, przyczyny i leczenie

  • Kategoria Zdrowie
  • Opublikowano:

Zespół cieśni nadgarstka – objawy, przyczyny i leczenie

You are currently viewing Zespół cieśni nadgarstka – objawy, przyczyny i leczenie

Zespół cieśni nadgarstka należy do najczęściej występujących neuropatii kończyny górnej. Schorzenie dotyka najczęściej osoby w wieku powyżej 50 lat, a zmiany chorobowe występują zwykle w jednej ręce, tzw. dominującej. Przypadłość dotyka coraz większą liczbę populacji – szacuje się, że objawy dotyczą nawet około 5% społeczeństwa. Dowiedz się więcej o zespole cieśni nadgarstka – objawach, przyczynach i leczeniu!

Zespół cieśni nadgarstka – co to jest i jakie są przyczyny?

Zespołem cieśni nadgarstka nazywamy zespół objawów, które rozwijają się na skutek długotrwałego ucisku wywieranego na nerw pośrodkowy. Powodem jest obrzęk, który jest następstwem wykonywania monotonnych ruchów, które angażują te same części stawu nadgarstka. Dochodzi wtedy do jego dysfunkcji, a także ucisku nerwu i tętnic w okolicy stawu nadgarstka. Jest to następstwo wykonywania monotonnych, powtarzalnych ruchów.

Z tego powodu najczęściej zapadają na nie osoby, które wykonują pracę związaną z pisaniem na klawiaturze, sportowcy, a także pracownicy fizyczni (np. praca przy taśmie produkcyjnej). Do grupy zawodowej narażonej na wystąpienie przypadłości należą także m.in.: szwaczki, elektrycy, mechanicy, pracownicy budowlani.

Istnieją różne stany i choroby, które predysponują do zachorowania na zespół cieśni nadgarstka. Są to między innymi: choroby reumatyczne, niedoczynność tarczycy, cukrzyca, stany chorobowe występujące w kanale nadgarstka (krwiaki, tłuszczaki, kostniaki, złamania kości).

Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka?

Objawy początkowe mogą zostać zignorowane przez pacjenta. Wynika to z faktu, że w tej fazie schorzenia najczęściej występują one dosyć sporadyczne i wyłącznie po przebudzeniu. Z tego powodu mogą być mylone z drętwieniem, które pojawia się po spaniu w złej pozycji.

Charakterystyczne mrowienie pojawia się wyłączenie w obrębie kciuka, palca wskazującego i części palca środkowego. W kolejnym stadium choroby, ból i drętwienie palców objawia się także w ciągu dnia, szczególnie przy wykonywaniu codziennych czynności. Następuje osłabienie chwytu; zauważalne jest także zmniejszenie precyzji ruchów. Może pojawić się także odczucie „przebiegania prądu” w kończynie.

Kolejnymi objawami zespołu cieśni nadgarstka jest osłabienie lub zanik czucia w opuszkach palców, brak możliwości zaciśnięcia pięści. W zaawansowanej fazie rozwoju schorzenia pojawia się problem z utrzymaniem przedmiotów w dłoni.

Zespół cieśni nadgarstka – do jakiego lekarza należy się udać?

Gdy tylko dostrzeżemy niepokojące objawy, warto udać się do lekarza rodzinnego, który dokona wstępnego rozpoznania (np. test Phalena, test Tinela), a następnie skieruje pacjenta do lekarza specjalisty. Kolejnym krokiem jest wizyta u neurologa, który na podstawie badania EMG (badanie elektromiograficzne) stawia diagnozę. Następnie pacjent kierowany jest do lekarza specjalisty, który ostatecznie zadecyduje o formie leczenia – może być to ortopeda, chirurg ręki lub też neurochirurg. Specjalistyczną pomoc w zakresie rozpoznania i leczenia oferuje Centrum Medyczne Szpital Medyk w Zimnej Wodzie – https://medyk-szpital.pl/

Jak wygląda leczenie zespołu cieśni nadgarstka?

Przy mało nasilonych objawach i w początkowych etapach choroby, najczęściej zalecana jest fizykoterapia połączona z leczeniem farmakologicznym. Polega ono przede wszystkim na przyjmowaniu witaminy B6, a także leków o działaniu przeciwzapalnym.

Przy nasilonych objawach wykonuje się iniekcję kortykosteroidami, bezpośrednio do tkanek objętych stanem zapalnym. Metody te są najczęściej łączone z czasowym unieruchomieniem nadgarstka, a przede wszystkim ze zmianą nawyków dotyczących ruchów dłoni.

Jeśli metody zachowawcze nie przynoszą oczekiwanych skutków, pacjent zostaje skierowany na zabieg operacyjny, podczas którego nacinane jest więzadło poprzeczne nadgarstka. Pełny powrót do sprawności następuje po upływie ok. dwóch tygodni.